NIKH

Πονάει πάντα η πρώτη φορά...

Η πρώτη ήττα εντός έδρας και με τον τρόπο που ήρθε, πολλαπλασίασε το κρύο που ένιωθαν οι λιγοστοί οπαδοί της Νίκης στο παγωμένο στάδιο της Αγκαθιάς το κυριακάτικο απόγευμα... 

Ένα γκολ στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων έδωσε αφορμή για γκρίνιες στην εξέδρα και έκανε τους δέκα παίχτες της ομάδας που πάσχιζαν στο δεύτερο ημίχρονο για ένα γκολ να αισθανθούν προδωμένοι από την εύνοια της στρογγυλής θεάς.

Το παιχνίδι κυλούσε... παγωμένα, εναρμονισμένο με τον καιρό: η θερμοκρασία ήταν κοντά στο μηδέν, ο αέρας που φυσούσε «ξύριζε» κι η κατάσταση στον αγωνιστικό χώρο έμοιαζε γνώριμη. Το 0-0 φάνταζε το ακλόνητο φαβορί για την τελική έκβαση του αγώνα κι όλα συνηγορούσαν σ'αυτό: η ομάδα των Κομνηνών έχοντας πέντε απουσίες ήλεγχε το παιχνίδι στο πρώτο μισό, αλλά δεν απε'ιλησε ποτέ. Από την άλλη η Νίκη έβγαινε στην αντεπίθεση με αξιώσεις, αλλά οι τελικές προσπάθειες φαινόντουσαν εκ των προτέρων ότι θα ήταν ανεπιτυχείς. Ο διαιτητής... απλά ανεκδιήγητος: άχρωμος, άτολμος, μακριά από τις φάσεις, έδειξε μια άστοχη κίτρινη στον Τσέο στο πρώτο ημίχρονο (έτσι απλά, γιατί έπρεπε κάπως να δηλώσει παρών στο γήπεδο) και στο δεύτερο τον απέβαλε για ένα άτσαλο φάουλ από κεκτημένη ταχύτητα.

Κι εκεί που όλοι νομίζαμε ότι η Νίκη θα κλεινόταν πίσω, οι παίχτες της έδειξαν ότι ήθελαν να φύγουν νικητές: οι ευκαιρίες διαδέχονταν η μια την άλλη, μέχρι και το οριζόντιο δοκάρι στάθηκε εμπόδιο. Το παιχνίδι πέρασε στις καθυστερήσεις και οι αμυνόμενοι παίχτες της Προόδου έδιωξαν την μπάλα στην απέναντι περιοχή. Εκεί κάποιος πίεσε, κέρδισε το κόρνερ κι όλοι κατέβηκαν αποφασισμένοι να εκμεταλλευτούν την αριθμητική τους υπεροχή:  η μπάλα δεν έφυγε έξω από την περιοχή, έγινε ένα δυνατό σουτ, κόντραρε σ'έναν αμυντικό και κατέληξε στα δίχτυα... Έτσι απλά... Το σφύριγμα της λήξης έγινε πριν καλά- καλά κοπάσουν τα πανηγύρια των φιλοξενούμενων και βρήκε τους παίχτες της Νίκης αποσβολωμένους κι εξαντλημένους να μην μπορούν να πιστέψουν ότι το παιχνίδι γλίστρησε από τα χέρια τους...